എന്‍റെ സ്നേഹിതന്‍റെ അനുഭവം എന്‍റെ വാക്കുകളിലൂടെ ….
ഈ വര്‍ഷ സ്കൂള്‍കലാമേളക്ക് ഉണ്ണികൃഷ്ണനു തബലയില്‍ എ ഗ്രേഡ്ടോട് കൂടി ഒന്നാംസ്ഥാനം …. അച്ഛന്‍ ഈ വാര്‍ത്ത മാതൃഭൂമി പത്രത്തില്‍ നിന്നും വെട്ടി എടുത്തു ആല്‍ബത്തില്‍ ഒട്ടിക്കുമ്പോള്‍ മകനെ കുറിച്ച് അച്ഛന്‍ കണ്ടസ്വപ്നങ്ങള്‍ പൂവണിഞ്ഞ വികാരം ആയിരുന്നു ആ മുഖത്ത്. ഓരാതവണ ജയിച്ചു വരുമ്പോളും അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും സന്തോഷം പറഞ്ഞു അറിയിക്കാന്‍ പറ്റാത്തതായിരുന്നു
സ്കൂള്‍ പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ന്‍റെ കൈയില്‍ നിന്നും ആ സമ്മാനം എറ്റുവാങ്ങുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഏറെ സന്തോഷവാനായിരുന്നു …. … എന്‍റെ ഈ നേട്ടം എന്‍റെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും എന്‍റെ മാഷിനും പിന്നെ എന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ച എന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ക്കും വേണ്ടി സമര്‍പ്പിക്കുന്നു എന്നു മൈക്കില്‍ കൂടി പറഞ്ഞപ്പോള്‍ കിട്ടിയ കൈയടി, ഒരു പക്ഷെ എനിക്കു കിട്ടിയ അഗികാരത്തെക്കാളും വലുതായിരുന്നു. സന്തോഷം കൊണ്ടാകാം കണ്ണുകള്‍ ഒന്നു നിറഞ്ഞു … അന്നു അഭിനധന പ്രവാഹം ആയിരുന്നു. ഉച്ചഭക്ഷണ ഇടവേളകളില്‍ വരാന്തയിലും കോണിപ്പടിയിലും വച്ച് കൂട്ടുകാരുടെ വക …
ആന്നു വൈകുന്നേരം ചരിത്രം പഠിപ്പിക്കുന്ന അദ്ധ്യാപകന്‍ ഹരി സര്‍ പറഞ്ഞു “ഉണ്ണികൃഷ്ണാ നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ നടക്കുന്ന കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സംസാരിക കലാമേള തനിമയില്‍ നാളെ നിനക്ക് പെര്‍ഫോം ചെയ്യാന്‍ ഒരു അവസരം നമ്മുടെ ഇംഗ്ലീഷ് അദ്ധ്യാപിക ബേബി അതിലെ സഘാടക ആണ്. ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. നാളെ വൈകിട്ട് ആണ് പ്രോഗ്രാം … നീ നാളെ സ്കൂള്‍ ലീവ് എടുത്തോ … ഇന്ന് വൈകുന്നേരം ടീച്ചറെ ഒന്നു ഫോണില്‍ വിളിച്ചേക്കു ….”
എനിക്ക് എന്താന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം… തനിമ പോലെ ഉള്ള വേദിയില്‍ പെര്‍ഫോം ചെയുക തന്നെ വലിയ കാര്യം ആണ് അതും നാളെ … പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യാന്‍ പോലും സമയം ഇല്ല … യുവജനോത്സവത്തിനു വേണ്ടി തിരുവനന്തപുരം വരെ പോയിവന്ന ക്ഷീണം ഉണ്ട് … അതൊന്നും കാര്യമാക്കിയില്ല … തനിമ എന്നു കേട്ടപ്പോള്‍ തന്നെ ഉഷാര്‍ ആയി …നാട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ സംസാരിക കലാമേള അത് കാണാന്‍ ഒരുപാടു പേര്‍ .. സംസാരിക നായകന്മാര്‍ , സിനിമാ രംഗത്ത് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നവര്‍ , പിന്നെ പരിപാടി കാണാന്‍ വന്‍ ജനരോഷം തന്നെ ഉണ്ടാകും
സ്കൂളില്‍ എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞു നാളെ വൈക്നേരം എന്‍റെ പ്രോഗ്രാം ഉണ്ട് തനിമക്ക് എല്ലാവരും വരണം ….
വിവരം അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും വളരെ സന്തോഷം ആയി ബന്ധുക്കളെയും എല്ലവരെയും വിളിച്ചു വിവരം പറഞ്ഞു …. അന്നു രാത്രി കുറച്ചുനേരം തബല വായിച്ചു … ക്ഷീണം കാരണം നേരത്തെ ഉറങ്ങി .. രാവിലെ അമ്മ വിളിച്ചു എഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചു നല്ല പനി ഉണ്ടായിരുന്നു .. യാത്രക്ഷീണം എന്‍റെ ശരീരത്തെ തളര്‍ത്തി ..പക്ഷെ എന്‍റെ വിരലുകളെ തളര്‍ത്താനായില്ല … ഞാന്‍ നന്നായി പ്രാക്ടീസ് ചെയ്തു …. ഞാന്‍ വായിക്കുമ്പോള്‍ തനിമ കാണാന്‍ സ്റ്റേജ്നു മുന്നില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ജനകൂട്ടം ആയിരുന്നു മനസു നിറയെ എന്‍റെ വിരലുകള്‍ തളരാതെ തബലയില്‍ ഓടിനടന്നു …
വൈകുന്നേരം ഒരു ആറു മണി ആയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ തനിമ നടക്കുന്ന വേദിയില്‍ എത്തി എന്‍റെ കൂടെ അച്ഛന്‍ അമ്മ ചേച്ചിമാര്‍ പിന്നെ എന്‍റെ മാഷ്‌ കുറെ കൂട്ടുകാര്‍ കുറെ ബന്ധുക്കള്‍ അങ്ങനെ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരുപാടു പേര്‍ ….
സ്റ്റേജ്നു പുറകില്‍ ബേബി ടീച്ചര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു .. ഞാന്‍ ടീച്ചറെ പോയി കണ്ടു സംസാരിച്ചു …
എന്‍റെ പ്രോഗ്രാം എപ്പോള്‍ ആണ് …
ടീച്ചര്‍ ചോദിച്ചു നിന്‍റെ പ്രോഗ്രാം ലിസ്റ്റില്‍ ഇല്ലാലോ ..
ഷോക്ക്‌ ഏറ്റപോലെ ആയി ….. ആ ഷോക്ക്‌ എനിക്ക് താങ്ങാന്‍ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല ... പിന്നെ ഞാന്‍ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു ഹരി സര്‍ ആണ് പറഞ്ഞെ എന്നൊക്കെ … എനിക്ക് സംസാരിക്കാന്‍ വാക്കുകള്‍ കിട്ടുണ്ടയിരുന്നില്ല … വേറെയും കുട്ടികള്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു അവരുടെ മുഖത്തെ പരിഹാസം എന്നെ തളര്‍ത്തി … അപ്പോള്‍ തനിമയുടെ അവിടേക്ക് മുഖ്യസഘാടകന്‍ ഇടവേള ബാബു സര്‍ കടന്നുവന്നു .. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു
“നോക്കു ഉണ്ണികൃഷ്ണാ ഇതുവരെ ഞങ്ങള്‍ ചാര്‍ട്ട് ചയ്ത പരിപാടിയില്‍ തന്‍റെ പേരില്ല … പിന്നെ എങ്ങനെയാണ് ശരിയാകാ …. എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ പറ്റില്ല … പ്രോഗ്രാം ഇപ്പോള്‍ തന്നെ വൈകി ….”
എനിക്കു എന്തു പറയണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാന്‍ ഇരുന്നു പോയി …. എന്‍റെ പരിപാടി കാണാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നവരോട് ഞാന്‍ എന്തു ഉത്തരം പറയും … എന്‍റെ തല കറങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി … അപ്പോള്‍ ആണ് സനി എന്നെ അനേഷിച്ചു സ്റ്റേജ്നു പുറകില്‍ വന്നത് .. അവന്‍ എന്തൊക്കെയോ എന്നോടു സംസാരിച്ചു .. എനിക്കു ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല … ഞാന്‍ പറഞ്ഞു പരിപാടി നടക്കില്ല .. നീ ഒരു ഓട്ടോ വിളിച്ചു താ ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ പോകുന്നു… അച്ഛനും അമ്മയും അവിടെ ഉണ്ട് നീ അവരോടു കാര്യം പറ …..
ഒരു ഓട്ടോയില്‍ ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ എത്തി … മനസില്‍ തനിമയുടെ വേദി സങ്കല്‍പ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവിടെ ഇരുന്നു ഞാന്‍ തബല വായിച്ചു … അച്ഛന്‍ വന്നു എന്‍റെ കൈകള്‍ പിടിക്കുന്ന വരെ
എന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ആരെയെങ്കിലും വേദനിപ്പിച്ചെങ്കില്‍ ക്ഷമിക്കുക
